'Yine sabahın o erken saatinde kalktım,yataktan kalkarken küçük çaplı bi titreme geçirmek hayatıma yerleşmişti artık,yine evi buz tutmuştu,hasta annemin üstünü örttükten sonra özensizce üstümü giydim,giyerken her hareketim isyan kokardı ama söylenmeye hakkım yoktu.Bahçedeki çuval geçirilmiş el arabamıza baktım,bizim de ekmek teknemiz buydu,lanet olası ekmek teknemiz,her sabah el arabamı alır,planladığımız bölgelerin çöplerini karıştırırdım.Ve üstüme yerleşen umursamazlıkla el arabamı iyice kavradım,sokakta kimse yoktu,dünyada yapayalnızdım sanki,ama ne yalan söylüyim ortada kimsenin olmaması benim için çok daha rahatlatıcıydı,bi an olsun özgüvene sahip olmak sadece böyle zamanlarda mümkün oluyordu ve çürükçül hayatımın yeni gününe nihayet başladım,ilk çöp konteynerime yaklaştım,kapağı kaldırdım ve kağıtları savruk hareketlerle çuvalıma yerleştirdim,sessizlik miydi soğuk muydu bilmiyorum adeta beynimi durdururdum belki de çalışmasının bana acı vermesidir asıl sebep,bilirdim ki düşünmeye her başladığımda ucu kadere çıkardı,kader neydi?Bizim kaderimiz neden böyleydi,bu ailede doğmayı ben seçmemiştim,bu hayatı ben seçmemiştim,çok güzel yerlere gelebilirdim belki de gelmezdim ama ihtimali bile acı verirdi,kağıtları yerleştirdikten sonra arabamı sürmeye devam ettim , diğer sokağın başında servis bekleyen çocuklarla göz göze gelmemeye çalıştım,göz göze geldiğimde kendimi tutamamaktan korkuyordum,yaptığımız ayıp değildi,ekmeğimizi çöpten çıkarıyorduk, ama biliyordum ki ekmeğini çöpten çıkarıyorsan karakterinde atık muamelesi görürdü,kendimi topladığım şu çöplerle eşdeğer görüyordum,daha doğrusu bizi böyle gördüklerini düşünürdüm,toplumdan uzaklaşması gereken,tiksinç varlıklar...Ve kendi bölgemi bitirip evime döndüm,yine kimseyle göz göze gelmeden,konuşmadan,işimi yapıyordum işte sadece işimi ,benim için verilmiş bu rolü oynuyordum,ıslak çöp çuvalına vurulan darbelere çuvalın kayıtsızlığı gibi hayatımda gelip geçen her şeye kayıtsızdım,eve geldiğimde annemin gözlerindeki çaresizlik her şeyi açıklamaya yetiyordu döndüm ve şöyle dedim:'Kahvaltı hazır mı?'
Sabah servis beklerken gördüğüm bu insanların hayatı üzerine düşünmek istedim,biraz daha uzatsam hayat üzerine düşünmeye başlayacaktım,bu paragraf ders çıkarma amaçlı yazılmamıştır,sadece empati yaptım ve beynimdeki olay örgüsü budur,onları gördüğümüzde en azından gülümseyebiliriz he?Gülümsemen senin için bir şey ifade etmese de onların daha insan hissetmelerine sebep olabilir,insanlığın bize verdiği görevleri üstlenmemiz dileğiyle...
İnsansı duyguların doruğa çıktığı bir anda bunalımlı bir yazı olmuş bu ve katiyen katılmıyorum . sen söylediğin gibi empati yapmaktan çok onlara acınası bir rol biçip bunu oynamışsın . dediklerinin bu dünyada sınırı yok ki, sen çöpçü diyosun ben köyde hayattan sıkkın bir köylü çocuğu diyorum o, bu, şu , derken liste uzayıp gidiyor. Hem tam mutmain kim var bana söyler misin . rahmetli sabancıyı şu anlam dolu sözleriyle hatırlarım hep, şu koca servetim olmasaydı da şu çocuklarım sağlıklı olsalardı. Diyeceğim şu ki empati yapayım derken gerçek üstünlükleri göremememiz bizi hayatın adilsizlikler üstüne kurulu olduğunu düşündürür ki bu çok şaçma. Evet herkes kendine biçilen rolü oynuyor ama bizin nice olumsuz gördüğümüz şeylerde nice sırlar saklı(konu çok derinleşiyor stopppp.)
YanıtlaSilBir vakit gelecek divan kurulacak boynuzlu keçi boynuzsuz keçiden hakkını alacak .
Gülümserim gülümsemesine aslında çoğu zaman selam verip kolay gelsinde demişimdir ama senin gibi asla ve asla düşünmemişimdir. Olaya maddi bakmak çoğu noktada insanı çaresizliğe sürükler. Bırakalım düzeni kuranın işine karışmayı bir tarafa. Sonuçta öyle yada böyle herkes rızkını kazanıyor olay bu kadar basit. İnsanlara bu mantığı oturtamadığımız sürece daha çok isyansı düşüncelere dalacağız.
Onlara biraz daha insan olduklarını hatırlatmak mı?
Gel onlara asıl bilmeleri hissetmeleri gereken şeyleri yaşatalım he ne dersin???
Sürçü lisan ettiysek affola(her halde böle deniliyordu…)
Mr: enterte
yapmayalım Allaşkına ,kimi kandırıyoruz,empati yapmak kendini onalrın yerine koymaktır,bense kendimi onların yerine tamamen koyarak karakterimi kattım,hiç mi hiç sanmıyorum hayata pembe gözlüklerle baktıklarını,'çöp topluyoruz ama sağlıklıyız,şükredelim' evet belki olması gereken bu ama ben olanı yazdım,elde var olanı..'bırakalım herkes görevini yapsın,şükredelim' tamamen sorumsuzluktur benim gözümde ,tam komunist kafası,tam saçmalık benimki belki ama herkesin eşit olması gönülden geçen,ayrıca asıl değerleri biliyorum ama asıl değerlerin değer görmediği düzende mutsuz olmak kaçınılmazdır,kolay gelsin diyomuşsun ne güzel paragrafımın vermesini istediğim alt mesajı buydu...saygılar.
YanıtlaSilpek güzeldi canım :)
YanıtlaSilsaygılar,sevgiler ismail abi:)
YanıtlaSil